Hoe ga je op een liefdevolle en constructieve manier om met een bewoner die dementie heeft en schrikkerig is als haar wond verzorgd moet worden? Dat beschrijft Esther ten Dam in haar nieuwste blog.
Esther werkte jaren als verpleegkundige bij September Nijverdal en is nu als Kwaliteitsverpleegkundige betrokken bij alle woonhuizen van September. Op haar LinkedIn deelt ze regelmatig de mooie, ontroerende, grappige en soms lastige dingen die zij meemaakt in haar werk.
Complimenten geven
Vandaag moesten de wonden van mevrouw Van Heek (fictief) verzorgd worden. Mevrouw heeft dementie en begrijpt hierdoor niet goed wat we gaan doen of aan het doen zijn. Mevrouw reageert soms erg schrikkerig tijdens de zorg. Een half uur voor de zorg krijgt ze voor haar geïnfecteerde wond pijnmedicatie. Ik haal het verbandmateriaal van de wonden af en benoem alles wat ik doe. De wonden genezen goed, zijn stukken kleiner geworden, de infectie is verdwenen en de wond is aardig ingedroogd. Gelukkig denk ik. Ik geef haar complimenten, ze oogt ontspannen.
Gedachten afleiden
Ik vraag een collega of hij haar handen liefdevol wil vasthouden (tip: nooit de polsen vasthouden. Dit wordt als heel naar ervaren en geeft een machtsgevoel). Mevrouw gaat anders aan de wond zitten en dat komt niet ten goede aan de genezing. Ik leid haar gedachten af van de wond. Omdat mevrouw verder gevorderd is in haar dementie ga ik op zoek naar iets uit haar kindertijd. Ik begin met het opnoemen van het alfabet. A, b, c en stop dan even. D, f, g, i gaat ze verder. Ze mist een aantal letters, maar dat benoem ik niet omdat ze anders het gevoel kan krijgen dat ze faalt. Ondertussen verbind ik de wond. Ik vertel nog steeds alles wat ik doe, zodat ze weet wat er gaat gebeuren. Mevrouw doet het heel goed; dit benoem ik ook. Ze krijgt een lach op haar gezicht.
Een kinderliedje ter ontspanning
Collega zet een kinderliedje in. ‘1, 2, 3, 4’. Mevrouw zingt verder: ‘hoedje van’, ‘hoedje van’… We kunnen mevrouw goed begeleiden. Ze geeft geen pijn aan en de wondbehandeling verloopt goed. Ik zet nog één nummer in: ‘Niet met de deuren slaan’. ‘Ja zuster, nee zuster’ zingt ze verder. En binnen 15 minuten is de wondzorg klaar, zonder stress. Mevrouw is vrolijk aanwezig en heeft een ontspannen gezicht. Ze wordt begeleid naar de woonkeuken en even later hoor ik dat ze zelfs nog deelgenomen heeft aan de gymnastiek! Ik krijg ook een lach om mijn mond en geniet omdat zij het fijn heeft! Het is de toon die de muziek maakt.
