Leefplezier: de kunst van het maximaliseren van datgene wat belangrijk is en daarin excelleren
Leefplezier. Het kost soms moeite om de term niet overboord te gooien. Leefplezier, lol, welzijn, geluk en iets wat leuk is… alles wordt in één adem moeiteloos uitgesproken. En dat snap ik. De term Leefplezier is ook gewoon iets wat leuk klinkt. En dat is het ook, maar niet omdat het lol betekent.
Leefplezier is een kunst
Het is de ultieme kunst in het kwaliteitsdenken. Het gaat uit van een simpel principe waar veel ervaringsonderzoeken op zijn gebaseerd. Feitelijk gaat het erom hoe goed we er met elkaar in slagen om maximaal aan te sluiten bij wat voor iemand belangrijk is en daar uitermate goed in zijn. De uitkomst “Leefplezier” is dus een som van 1. Wat is belangrijk? en 2. Hoe geven we daar maximaal invulling aan? Op persoonlijk niveau? Want hoe generalistischer de delen van de som hoe nietszeggender het antwoord wordt. Ja, dat is echt zo. Het gaat er om dat we de delen van de som tot op de komma nauwkeurig weten te definiëren. En dat… dat is een kunst. Echt waar.
Want om te kunnen achterhalen hoe de wereld er achter zo’n spreekwoordelijke komma uitziet, moet je van goeden huize komen om te weten wat er dan precies zo belangrijk voor iemand is. Wat maakt nu net dat ene grote kleine verschil waarmee de beleving excellent is in plaats van gewoon goed? Het zijn vaak details die worden vergeten maar die bepalend zijn in hoe goed de som klopt.
Een mooi verhaal, maar wat betekent dit nu echt? Een voorbeeld. Ik kan op een zaterdagochtend enorm genieten van een wandeling in het bos. Een wandeling in het bos waardeer ik met een ruim voldoende gevoel van voldoening. Dat gevoel kan ik vergroten door te wandelen in net dat ene bos waar ze ook mijn favoriete dubbele cappuccino to go hebben (en heel soms met een overheerlijke foute brownie). Lekker met een warme beker in de hand nippend door het bos. Nog leuker wordt het wanneer ik mijn hond bij me heb. En ik kan het geluk bijna aanraken wanneer ik dan ook nog mijn lievelingsmuziek zachtjes op heb staan en ik rustig mee kan neuriën in alle vroegte zonder mensen om me heen. De wandeling moet niet uren duren en idealiter sla ik stortregende dagen over. Dit zijn voor mij de punten achter de komma van een wandeling in het bos. Ter vertaling naar de zorg gaat het er dus niet alleen om dat we weten dat iemand het fijn vindt om te wandelen, maar ook dat het in het bos is (en dan net dat ene bos), met koffie (nee: cappuccino), de hond en favoriete muziek (en wat is dat dan). Als we dit kunnen, dan verstaan we de kunst van het Leefplezier.
En Leefplezier is niet één som, het zijn er heel veel. Eigenlijk raak je nooit uitgerekend. Op ieder domein van het leven kun je losgaan met het uitzoeken wat Leefplezier is. En soms, soms leiden alle sommen er toe dat we een ingewikkelde opgave krijgen. Bijvoorbeeld als de losse sommen gaan conflicteren. Zoals wanneer ik dus gek ben op de boswandeling maar ondertussen ook enorme last van hooikoorts heb in bepaalde periodes van het jaar. Tsja, wat vind ik dan belangrijker? Niesend door de bossen heen of toch maar binnen met iets anders? Dat zijn wezenlijke vragen waar we vanuit de zorg faciliterend in kunnen en moeten zijn. Wat is belangrijk(er) en waarom? Wat laten we daarvoor en wat niet. Leuk toch?!
Zoals ik in mijn eerdere blogs heb aangegeven, is er nog iets extra’s nodig dan de optelsom. Namelijk de ruimte, vrijheid en ondersteuning om deze som met cliënten, bewoners of patiënten te maken. Want wat als iemands som tegen de structuren of cultuur van een organisatie heen druist? Wat doen we dan? En hoe kunnen we dan maximaliseren.
Kortom: Leefplezier is een kunst. Een kunst van vele cijfers achter de komma waarin we willen maximaliseren wat belangrijk is tot een excellente ervaring. Dan is sprake van kwaliteit. Een multifactoriële optelsom.
Terug naar overzicht