Natascha Krol, 32 jaar, moeder van een dochter van 2,5 jaar oud en werkzaam bij September in Witmarsum schreef haar ervaringen van de afgelopen maanden tijdens en net na de lock-down op. Een eerlijk verhaal.
Werken en leven tijdens lock-down
Ook wij binnen September kregen te maken met de lock-down half maart. Enorm schakelen was het, niet alleen voor de bewoners, voor ons als personeel veranderde er ook een hele hoop. Voor mij was het moeilijkste dat mijn dochter van 2,5 jaar niet naar haar opa en oma’s toe mocht en ik dit niet uit kon leggen, ze het snapte niet. Ook de sociale contacten stonden op een laag pitje, dat was voor iedereen natuurlijk erg wennen, ook voor mij.
Onze bewoners hebben zich kranig gedragen vind ik. De eerste weken waren ze nog wat zoekende en hadden ze veel vragen, natuurlijk logisch. Daarna begonnen ze zich bij de situatie neer te leggen.
Indruk
Eén moment heeft bij mij best veel indruk gemaakt. Begin februari is dhr. J. bij ons komen wonen. Voor hem en zijn familie een hele verandering. Wat we niet wisten is dat vrij snel daarna ons woonhuis op slot zou gaan. Voor hem en natuurlijk ook voor zijn familie was dit een enorme domper. Hij had er meerdere malen zichtbaar moeite mee. Ik heb vele malen met J. even een gesprek gevoerd en een luisterend oor aangeboden.
Het moment dat hij zijn tranen bij mij liet zien vond ik enorm bijzonder en ook zo ontzettend verdrietig. Ik wou op dat moment heel veel voor hem doen, maar ik kon niks, alleen maar proberen het uit te leggen. Er waren nog steeds wel veel vragen en dat mag ook.
Activiteiten
We hebben geprobeerd elke keer iets leuk voor de bewoners te bedenken: telkens weer andere dingen. Dit was erg gezellig maar bracht ook werkdruk met zich mee.
Een aantal voorbeelden van activiteiten die we hebben aangeboden in deze tijd waren:
- Filmavond op de beamer. Degene die wilden namen deel aan de film, hierbij hebben we een hapje en een drankje aangeboden.
- Beauty-ochtend voor de dames. De dames kregen een maskertje en alles erop en eraan.
- Spelletjesochtend
- Buiten spelletjesmarathon gedaan.
- Voor de heren hebben we houtwerkjes besteld zodat ze konden knutselen.
- Schilderen
Ook de videocontacten tussen bewoners en familie waren soms vliegen van hot naar her. We hebben geprobeerd er het beste van te maken!
Versoepelingen en werkdruk
Naar de toespraak over de versoepelingen hebben we met zijn allen gekeken en binnen September zijn de versoepeling langzaamaan doorgevoerd. Erg leuk natuurlijk maar voor de bewoners best lastig te begrijpen dat er nu ineens weer bezoek mag komen. Ook het scherm dat er eerst tussen moest is natuurlijk gek. Dit was natuurlijk de eerste stap en deze was voor iedereen al zeer verwarrend. Iedereen wil zijn dierbaren knuffelen en dit mag en kan niet. Leg dat maar eens uit. Ook na bezoek moeten wij tussen de bedrijven door de hele kamer schoonmaken, voor het bezoek de bewoners klaar maken; al met al geeft dit wel wat werkdruk erbij.
De lock-down geeft voor velen natuurlijk wat vrijheid. Voor zorgmedewerkers niet, wij willen onze doelgroep zo goed mogelijk beschermen. We gaan nog steeds niet naar vrienden of familie en het bekende terrasje pakken doen we niet. Natuurlijk werken we wel met elkaar en nee, niet met 1,5 meter afstand! Wij geven de bewoners nog steeds een knuffel als ze dit nodig hebben. Anders is het gewoon niet haalbaar en ook niet werkbaar. Dus onze enige contacten zijn je gezin en de collega’s.
Ik vind het zo fijn als ik na een dag vrij weer aan het werk kan om zo ook even weer onder de collega’s te zijn en zo je sociale contacten nog even te hebben.
De verruiming is natuurlijk leuk maar ik denk dat het voor onze bewoners allemaal net iets te snel gaat. Ze vinden het erg fijn natuurlijk om hun naasten te zien maar de afstand is natuurlijk niet te waarborgen en ook niet uitteleggen. Ik persoonlijk denk dat we het rustig stapje voor stapje moeten opbouwen. Anders kan ik dus ook op het terras gaan zitten en mijn sociale contacten optimaal weer onderhouden. We proberen dit binnen September ook stap voor stap te doen. Ik en mijn collega’s kijken daarbij goed naar hoe onze bewoners reageren en hoe ze eronder zijn. Ook praten we samen met collega’s veel over wat er allemaal gebeurt. Zo kunnen we en ook ik ons ei kwijt, erg fijn.
Ik hoop dat alles voorspoedig gaat verlopen en dat we het virus alsnog buiten onze deuren kunnen houden. Ook hoop ik dat onze bewoners kunnen genieten van de visite van hun naasten.
Terug naar overzicht