Actueel

Ken je bewoner: waarom dit zo belangrijk is

19
Sep
2022
Blog

Het leren kennen van bewoners: dat begint al voordat iemand gaat verhuizen naar een van onze woonhuizen. Een vast onderdeel van de procedure is namelijk een huisbezoek. Waarom we dat doen? Omdat we iemand op deze manier in zijn eigen vertrouwde omgeving alvast een beetje kunnen leren kennen.

De visie van September draait om het écht leren kennen van de bewoner. Want hoe beter we de persoon in kwestie kennen, hoe beter we weten wat iemands wensen zijn en wat bij iemand past. Hierdoor kunnen we ook beter inschatten en adviseren of Wonen bij September bij deze persoon past. En is dit het geval, dan kunnen we ook na de verhuizing al direct beter aansluiten bij iemand persoonlijkheid en gewoontes. Zo zorgen we samen voor kwaliteit van leven.

Kwaliteitsverpleegkundige Esther ten Dam deelt regelmatig de mooie, ontroerende, grappige en soms lastige dingen die zij meemaakt in haar werk. In onderstaande blog deelt ze haar ervaringen over het huisbezoek. En van hoeveel waarde dit is. 

Mensen met dementie hebben moeite met het kortetermijngeheugen

"Oh, je wilt op huisbezoek komen? Ach, dat hoeft niet hoor, ze zal toch niet veel zeggen." Dit is een reactie van verwanten die ik weleens hoor zeggen. Eenmaal op huisbezoek is men verbaasd dat moeder al 1,5 uur aan het kletsen is! Toeval zul je denken? Nee, dit is geen toeval. Mensen met dementie hebben moeite met onder andere het kortetermijngeheugen. Wat iemand een uur geleden heeft gegeten of heeft gedaan is men kwijt. Hoe vaak hoor je niet: "Ach ma, dat weet je toch nog wel...". Dit is uiteraard niet verkeerd bedoeld, maar het doet ma wel erg veel verdriet. Want nee, ze weet het niet meer en je benadrukt dat.

Inspelen op langetermijngeheugen

Maar speel je in op het langetermijngeheugen, op de dingen die ze nog wel weet. Dan krijg je vaak mooie levendige verhalen. Mensen weten nog wat er vroeger is gebeurd, dus hoeven niet te ‘falen’. Wat ik dan ook heel waardevol vind, is het verzamelen van informatie. Hoe meer informatie je over iemand hebt, hoe meer je kunt betekenen voor een bewoner. Voor de inhuizing vraag ik dan ook aan de familie om een familieportret in te vullen. Het levensverhaal te delen.

Op deze manier leer je iemand al een beetje kennen en weet je wat de wensen en behoeften zijn. Dit is belangrijk omdat men zelf vaak geen structuur aan de dag kan aanbrengen. Maar ook niet goed kan aangeven wat men fijn vindt. Door in gesprek te gaan met de naasten (deze kent immers zijn verwant het beste) kom je veel te weten.

Ken je bewoner

Ik zal een voorbeeld geven: In het familieportret van bewoner Henk heb ik gelezen dat hij vroeger bij de woningstichting heeft gewerkt. Wanneer Henk bij mij aangeeft dat hij samen met zijn collega pauze heeft, omdat dit in zijn huidige beleving weer aan de orde is, kan ik hier op een mooie manier op ingaan. Door te zeggen: ''Nou, Henk, zal ik julie dan even een kopje koffie brengen dan? Jullie hebben al zo hard gewerkt!'' 

Er verschijnt een brede glimlach en hij geeft aan dat hem dat fijn lijkt. Ken je bewoner en er gaat letterlijk een wereld voor je open. Een mooie wereld waarin je de mens met dementie tegemoet kunt komen.
 

“Ken je bewoner en er gaat letterlijk een wereld voor je open”

Stimuleer bij dingen die nog wel kunnen

Iedereen is jong geweest en heeft van alles meegemaakt. Dit heeft invloed op wie je bent. Mijn eigen vader, ook gediagnostiseerd met dementie, schreef gedichten en is dit blijven doen zolang het kon. Hij speelde Sinterklaas en maakte gedichten voor medewerkers. Hij kon zichzelf zijn, mede doordat wij als familie direct zijn verhaal deelden. Doordat we als kinderen pa goed kenden en ik met dezelfde doelgroep te maken had, konden we veel voor hem betekenen. Nee, het is allemaal niet leuk en erg verdrietig, maar geniet van de momenten die je wel samen kunt beleven. Eigen regie is hierin belangrijk. Respecteer de bewoner en stimuleer bij de dingen die diegene nog wel zelf kan. Dan zul je zien hoe waardevol jij kunt zijn.

Gedicht

Het onderstaande gedicht heeft mijn vader zelf geschreven en stond drie jaar geleden op zijn rouwkaart. Hij schreef het voor een vriend wiens vrouw dementerend was en ging verhuizen naar een verpleeghuis. Dit is vanuit zijn hart geschreven, op het moment dat hij zelf al vergeetachtig was. Hij kon voelen wat dementie met iemand zou doen. Dit wilde ik graag met jullie delen.

Vele jaren heeft ze er gewoond
Met hem waarvan ze hield
vele herinneringen
Staan gebrandmerkt op haar ziel

Het oude huis is als een boek
Dat ze eens heeft gelezen
Het is alsof het verleden roept
Beelden terugbrengt naar het heden

Nu alleen in het nieuwe huis
denkt ze terug aan het verleden
Barensweeën en verdriet
Toch was het beter dan het heden

Zoekend is ze aan het leven
Vind ze nog niet het juiste spoor
Het oude huis was toch veel beter
Het is alsof ze iets verloor

Ze wil vertellen hoe het voelt
Zoekt naar een luisterend oor
Zo is ze zoekend naar een doel
Want voor haar gaat het leven door

Terug naar overzicht

Zoek op trefwoord...